این محتوا بر اساس حکمت ۶۳ نهج‌البلاغه از امیرالمؤمنین امام علی (ع) با جمله “الشَّفِیعُ جَنَاحُ الطَّالِبِ” (شفاعت‌کننده بال و پر طلب‌کننده است) به اهمیت شفاعت می‌پردازد. محتوا شفاعت را به دو نوع تکوینی (مانند نقش طبیعت در پرورش گیاهان) و تشریعی (مانند کمک مقربان الهی به گناهکاران) تقسیم می‌کند.

به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، أمیرالمؤمنین امام علی علیه السلام در نهج البلاغه نکاتی درباره «اهمیت شفاعت» بیان می کنند که تقدیم شما فرهیختگان می شود:

حکمت ۶۳:

«الشَّفِیعُ جَنَاحُ الطَّالِبِ.»

ترجمه:

شفاعت کننده بال و پَرِ طلب کننده است.

شرح:

نقش شفاعت کننده:

امام(علیه السلام) در این جمله کوتاه و پرمعنا اشاره به اهمیت شفاعت کرده می فرماید: «شفاعت کننده بال و پَرِ طلب کننده است»; (الشَّفِیعُ جَنَاحُ الطَّالِبِ).
شفاعت بر دو گونه است: تکوینی و تشریعی; شفاعت تکوینی آن است که موجودات قوی تر این جهان به موجودات ضعیف تر برای پرورش و تکامل و نموّ کمک کنند، تابش آفتاب، ریزش باران و وزش نسیم نوعی شفاعت در عالم تکوین نسبت به پرورش گیاهان است.

باغبان نیز در حدّ خود در مورد گیاهان و درختان شفاعت می کند. این گونه شفاعت دامنه وسیعی در جهان هستی دارد. در عالم تشریع نیز انسان هایی که در درگاه خدا مقرب ترند افراد ضعیف و آلوده به گناه و وامانده در راه را کمک کرده آنها را به سرمنزل سعادت می رساند.

به یقین هر دو نوع شفاعت هنگامی مؤثر واقع می شود که در شفاعت شونده قابلیت و لیاقت لازم وجود داشته باشد وگرنه به یک دانه فاسد گیاه هر قدر آفتاب بتابد و باران ببارد و نسیم بوزد گیاهی از آن نمی روید و همچنین انسانی که رابطه خود را با شفیعان به کلی قطع کرده شفاعت شافعان نفعی به حال او نخواهد داشت.

این که امام در گفتار حکیمانه بالا می فرماید: شفاعت کننده بال و پر طلب کننده است واقعیت مسلّم عقلی و نقلی است، همان گونه که هیچ پرنده ای بدون بال و پر نمی تواند پرواز کند بسیاری از طلب کنندگان نیز بی بال و پر شفاعت پرواز در آسمان قرب خدا برای آنها غیر ممکن است.

این جمله کوتاه در واقع هم اشاره ای به فلسفه شفاعت و هم مفهوم و معنای آن و هم شرایط شفاعت کننده و شفاعت شونده دارد. پرنده باید همه چیز او کامل باشد تا بعد از رویش بال و پر بتواند پرواز کند و استفاده از بال و پر برای پرنده عیب نیست، بلکه افتخار است و عالم اسباب در جهان هستی در واقع چهره هایی از همین شفاعت است.

در عالم تشریع نیز گاه معصومان و پیشوایان بزرگ شفاعت می کنند، گاهی علمای دین و شهدا و صالحان و زمانی اعمال خوب انسان مانند نماز و روزه و جهاد او با دشمن یا با نفس سبب شفاعتش می شود. در هر حال شفیع به منزله بال و پر محسوب می شود. برای توضیح بیشتر در مورد حقیقت شفاعت و آثار و شرایط آن به جلد اوّل تفسیر نمونه ذیل آیه ۴۸ سوره «بقره» مراجعه فرمایید.

پی نوشت:
(۱). سند گفتار حکیمانه: در کتاب مصادر آمده است جاحظ که پیش از سیّد رضی می زیسته در کتاب المائة المختاره آن را آورده است و بعد از سیّد رضی عده زیادی آن را نقل کرده اند. (مصادر نهج البلاغه، ج ۴، ص ۵۳)

منبع: کتاب پیام امام امیر المومنین (علیه السلام)، شرح تازه و جامعی بر نهج البلاغه

کد خبر 2088258

خرید ارزان بلیط هواپیما از 900 ایرلاین رزرو ارزان 1.5 میلیون هتل در سراسر دنیا خرید آنلاین بلیط قطار با بهترین قیمت انواع تورهای مسافرتی، برای هر نوع سلیقه اخذ ویزای آنلاین 50 کشور در کوتاه‌ترین زمان صدور فوری انواع بیمه مسافرتی داخلی و خارجی

• اهمیت شفاعت از منظر نهج‌البلاغه؛ بدون بال، پرواز محال است!

• اوضاع دینداری در آخرالزمان

• جبران حق‌الناسی که به عهده انسان است!

• قیام حسینی از منظر محاسبات دنیوی به روایت شهید سید حسن نصرالله