مهندس چاق کردن قلیان
روزی ۸۰ تا ۱۰۰ قلیان را باید چاق کند. روزهای تعطیل اما بیشتر؛ ۱۲۰ تا ۱۵۰ قلیان را به اصطلاح سَری میزند. پُر نفسی او و همکارانش نه از سرِ دیافراگمهای ورزیده یا ریههای خوشرنگشان که از برای کار کشتگی آنهاست.

همشهری آنلاین- سحر جعفریان عصر: انگار زمان قاجار است و اینجا، دربار همایونی و آنها هم به پیشهای رسمی، «قلیانچی» اند. بسیاریشانآن قدردر پستوی آشپزخانه رستورانهای متعدد، قلیان چاقیدهاند که چشم بسته و بهاندازه، آب به تُنگ همه قلیانها از سنتی، خلیلمامونِ عربی، برنجی تا الجمیرای شیشهای و چوبی میریزند. بعضیشان نیز فوتهای استادی میدانند؛ اینکه چهوقت چند قالب کوچک یخ یا مقداری شیر چرب به آب قلیان اضافه کنند و یا کدام زغال از انگور و پسته تا لیمو و چینی برای کدام تنباکو از نعنا و پرتقال و ۲ سیبهای معمولی تا انبهآلبالو، آلو یخ، بلوبریکولا و شکلاتیخیهای وارداتی مناسبتر است. انگشتشماریشان هم علاوه بر اینها همه، رگِ خواب مشتریان را در دست دارند. یکی مثل ایمان رحمانی که ورزشکار است و گیاهدوست و خوشمشرب و عادت دارد پیش از آماده کردن اُردِر قلیانها و به کام و دود رساندن توتونها با مشتریان گرم بگیرد و بگوید «چاوهمِنی…» (به زبان کُردی یعنی چِشم من هستی). روایتهای او از کسب و کار متفاوتش که در پارادوکسیکال با احوالش است، شنیدنیست.
دست و پنجه نهنک تهمینه و لبخند بیبی
تقریبا هر صبح به اینها فکر میکند؛ چه شد که کوچ کرد از پاوه به تهران، چرا مثل بیشتر جوانهای پاوه گردو و زیتون نکاشت تا باغدار شود، اصلا چطور از وسط خانهیشان که باپیر مراد (پدربزرگ) بر ارتفاعات ۲ کوه شاهو و آتشگاه ساخته و اغلب پُر بود از عطر کلانه یا خورشت هلویی که از دست و پنجه نهنک تهمینه (مادربزرگ) رنگ و لعاب مییافت، پَرت شد کُنج و کنار رستورانهای پایتخت…هوای خوش و بوی بلوط و زالزالکهای وحشی کجا و دود تنباکوهای اورجینال و گُر گرفته کجا؟ همین که یکی از گارسونها کاغذ نخستین اُردِر قلیان را میگذارد کف دست ایمان و میگوید: «سفارش میز شاهنشینه؛ لبخند بیبی میخواد» همه آن فکرها از سرش میپرد. حالا، ششدانگ حواسش پی سری قلیان زدن است: «خب کو این قلیون خلیلمامونِ لبخند بیبی…آها اینجاست…اونی که تنباکوی لبخند بیبی سفارش میده حتما سبکپسنده و حوصله زود خاموش یا پودر شدن زغال قلیون رونداره…پس زغال نارگیل میذارم براش.» از حدود ۱۰ هر صبح تا نیمههای هر شب، پشت به پشت قلیان آماده میکند؛ یکی را میشوید یا تنباکو میگذارد، یکی دیگر را با پُکهای عمیق به کام میرساند. دستمزدش هم به قدر آب باریکهای، روان است.
طعمهای گران با نیکوتینهای سبک بُر نخورند
دورتا دورش که جایی کوچک است قلیان چیده شده؛ بیشتر از نوع خلیلمامون (عربی) و کمتر سنتی و چوبی. معمولا هر یک از قلیانها ویژه یک طعم تنباکوست که روی برچسبی کوچک به تنهیشان نوشتهشده: «طعم تنباکوها نباید باهم بُر بخورن. سردرد میاره…به جز این، یه تنباکو داریم سنگین (نیکوتین بالا) و پُر دود و گران از بستهای ۳۰۰ تا ۹۰۰ هزار تومان…یه تنباکوی دیگه داریم سبک، کمدود و ارزان از بستهای ۱۵۰ تا ۲۰۰ هزار تومان…اینها باهم قاطی نشوند بهتر است». یکطرف، سینهکش دیوار منقلی بزرگ گذاشته و یکطرف هم بستههای تنباکو و کیسههای زغال تلنبار کردهاست. سر و کله گارسونی دیگر پیدا میشود: «ایمان؛ مشتری میز شماره ۵ رواق میخواد به خودت اُردِر قلیون بده…اینا رو هم بگیر و زغالشون را عوض کن.» مشتری میز شماره ۵ رواق، همان آقای محمودیست که قلیان اختصاصی دارد و اغلب، تنباکوی ترکیبی سفارش میدهد: «چاوهمِنی محمودیجان؛ در خدمتم» و محمودی: «تنباکوی مهیج میخوام!» ایمان نیز بیدرنگ، درمیآید: «ماجراجو شدی…شفققطبی، پیشنهاد میدم بهت…فقط یه کم گرونه؛ حدود ۷۰۰ هزار تومن.»
دودِ لوکوموتیو و گلدان سبزِ آقای مهندس
کمسن و سال که بود دوست داشت معمار شود ویک «آقای مهندس» دهانپُرکن، پیشوند اسمش بگذارند: «نشد دیگر…یه کم به خاطر تنبلی خودم در درسخواندن بود و یه کم هم به خاطر پول…» چند تکه زغال مرغوب انگور را متقارن روی فویلِ روزنهداری میچیند: «درستهمعمار نشدم ولی این دلیل نمیشه توی کاری که الان دارم ترقینکنم. بعضی شبها مقاله میخونم درباره صنعت تنباکو، تخصص ترکیب بیضررِ طعمها و تمرین یکسری حرکات آکروباتیکِ چاق کردن قلیان؛ مثل همانها که باریستاها انجام میدهند.» ۲ لبی یکبارمصرف به سینی قلیانی با طعم آقابزرگ که درمنوی قلیان رستوران، بسیار خوشنمایی میکند، میاندازد. ریههایش را باد میکند و بعد با قدرت به نیپیچ یا شلنگ قلیان میدمد. عمیق و پیوسته؛ سفارش مشتریست که دود لوکوموتیوی بده! یک دست به شُل و سفت کردن سوپاپ آن دارد و یک چشم به همه گلدانهایی که روبرویش سبز نمایانند. پتوس، زاموفیلیا، برگ انجیری و بونسای: «شاید سر و کارم با دود است اما از نهنک تهمینه یاد گرفتم گیاه بکارم. وقتهایی که قلیانی برای چاق کردن نیست به کاشتن گل و گیاه و آبیاریشان مشغول هستم.»
کد خبر 963301 منبع: همشهری آنلاین
-
مهندس چاق کردن قلیان
-
برگ مهم ایران برای نشان دادن ضرب شست به آژانس | چرا تعلیق کافی نیست؟
-
پیشنهاد جنجالی آمریکا برای «زنگزور» در مرزهای شمالی ایران
-
روسها در جنگ ایران و اسرائیل کجا بودند؟ | پاسخ به یک سوال مهم؛ بعد از جنگ در روابط با روسیه تجدید نظر می شود؟
-
یادآوری این ۱۴ اسم به ظریف درباره نفوذ؛ واکنش تند به سخنان او درباره کاترین شکدم | ظریف چه گفته؟ | «دستهگلهای شما یکی دو تا نیست جناب ظریف!»
-
مقصد حسین حسینی بعد از جدایی از استقلال | آغوش باز سرمربی پرسپولیسی برای کاپیتان آبی ها
-
مقایسه برد موشک های بالستیک ایران، آمریکا و اسرائیل | کدام موشکهای ایران برد 2 هزار کیلومتری دارند؟
-
برد موشک های بالستیک ایران محدود می شود؟ | راهبرد موشکی جمهوری اسلامی را بهتر بشناسید
-
مقصد حسین حسینی بعد از جدایی از استقلال | آغوش باز سرمربی پرسپولیسی برای کاپیتان آبی ها
-
برگ مهم ایران برای نشان دادن ضرب شست به آژانس | چرا تعلیق کافی نیست؟
-
مقایسه برد موشک های بالستیک ایران، آمریکا و اسرائیل | کدام موشکهای ایران برد 2 هزار کیلومتری دارند؟
-
یادآوری این ۱۴ اسم به ظریف درباره نفوذ؛ واکنش تند به سخنان او درباره کاترین شکدم | ظریف چه گفته؟ | «دستهگلهای شما یکی دو تا نیست جناب ظریف!»
-
پشت پرده انفجار در برج چیتگر + ویدئو | اولین تصاویر از داخل واحد مسکونی آسیب دیده + ویدئو | روایت شاهدان عینی از روز حادثه
-
روسها در جنگ ایران و اسرائیل کجا بودند؟ | پاسخ به یک سوال مهم؛ بعد از جنگ در روابط با روسیه تجدید نظر می شود؟
-
پیدا شدن موجود زنده ناشناخته در روغن سیاهِ اسرارآمیز کشتی!
-
استقلال رسماً خبر داد؛ انتقال قرضی ۲ لژیونر
-
بازیکن استقلال شاکی شد؛ با من این کار را نکنید | به عشق استقلال عالم و آدم را بلاک کردم
-
برد موشک های بالستیک ایران محدود می شود؟ | راهبرد موشکی جمهوری اسلامی را بهتر بشناسید
-
زغال داغ ؛ تحویل در محل | آتش بیارهای دورهمی خانوادگی
-
ماجرای لغو امتیاز توتون و تنباکو توسط سوگولی ناصرالدین شاه!
-
نکش! دود میشی ها! | چند ساعت در یکی از قهوهخانههای منطقه ۱۴
-
زیباترین پاتوق سیاسی، فرهنگی دهه ۳۰ کجا بود ؟ | دورهمی رجبعلی خیاط با پهلوانان در قهوهخانه حاج غلامعلی